04-26-2017, 05:50 AM
ബാലൻ മനസ്സില്ലാ മനസ്സോടെ കമിഴ്ന്നു കിടന്നു. കാലുകളും കൈകളും നിലത്തു കൂത്തി, വയറും അടി വയറും ഒന്നും നിലത്ത് അമർത്താൻ പറ്റില്ല്യ( കുണ്ണ കുലച്ചു നൂറു ഡിഗ്രിയിൽ നിക്കുകയല്ലെ.
ബാലേട്ടനെന്താ ശരിക്കു കിടക്കാൻ പറ്റുന്നില്ലെ. ഇങ്ങിനെ കൈയും കാലും കുത്തി നിക്കണ.
ബാലന്നു കുറേശെ ദേഷ്യ വരാൻ തുടങ്ങി. എത്ര പൊനോമന ആയലും എന്തിനും ഒരു ലിമിറ്റ് ഇല്ലേ, മോളൊന്നു പൊയിക്കേ? എനിക്കു പുറം ഒന്നും ഉഴിയുണ്ടെന്നു പറഞ്ഞില്ലെ. എന്തൊരു ശല്ല്യാ ഇതു. ആധ്യമായി അയാൾ മകളോടു കുറച്ച് ഉച്ചത്തിൽ സംസാരിച്ചു. ജീവിതത്തിൽ ആധ്യമായി അച്ചന്റെ വായിൽ നിന്ന് ചീത്ത കേട്ടതിൽ അവൾക്കുണ്ടായ സങ്കടം ചില്ലറയല്ല. അവളുടെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു. ചൂണ്ട് വിച്ചു. ഒന്നും പറയാതെ ചായ്പ്പിൽ നിന്നു് ഇറങ്ങി പോയി.
മകൾ പോയതും ബാലൻ ചാടി എഴുന്നേറ്റു. ബാത് റൂമിൽ കയറി പെട്ടെന്നു് കുളിച്ചു മകളുടെ അടുത്ത് ചെന്ന് കണ്ട അയാൾ കണ്ടതു് റൂമിലിരുന്നു കരയുന്ന മകളെയാണ്. കണ്ണിൽ നിന്ന് വെള്ളം കൂടു കൂടാ ഒഴുകുന്നു. വെളുത്ത മുഖം ചുവന്നു തുടുത്തിരിക്കുന്നു. ചൂണ്ടുകൾ വിക്കുന്നു. ബാലൻ അവളുടെ അടുത്തു ചെന്നിരുന്നു. നിത്യ ഉടനെ മുഖൻ തിരിച്ചു. അയ്യേ എന്തുട്ട് മോളെ ഇത്. അച്ചൻ പറഞ്ഞു മോള് കാര്യായിട്ട് എടുത്തുവൊ? നിത്യ മറുപടിയൊന്നും പറഞ്ഞില്ല, കാലുകൾക്കിടയിൽ മുഖം താഴ്ചത്തി കുന്തിച്ചിരുന്നു. എന്തുട്ട് മോളെ, അച്ചന്നു് ഇന്നു പുറം ഉഴിയണ്ടായിരുന്നു. അതു കൊണ്ടല്ല പറഞ്ഞു. എന്നിട്ടും അവൾ മുഖം ഉയർത്താൻ കൂട്ടാക്കിയില്ല്യ ബാലൻ കുറേ നേരം അവിടെ ഇരുന്നെങ്കിലും നിത്യ മുഖം ഉയർത്താനൊ സംസാരിക്കാനൊ കൂട്ടാക്കിയില്ല്യ ബാലൻ പുത്ത് കടന്നതും നിത്യ എഴുന്നേറ്റ് വേഷം മാറി കോളേജിലേക്ക് തിരിച്ചു. അച്ചനോട് യാത്ര പോലും പറയാതെ.
ബാലന് അത് ശരിക്കും. ഒരു ഷോക്കായിരുന്നു. ആധ്യമായി താൻ അവളെ ചീത്ത പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ആധ്യമായി അവൾ തന്നോടു യാത്ര പോലും പറയാതെ, കാലത്തെ ഭക്ഷണം പോലും കഴിക്കാതെ കോളേജിലേക്ക് പോയിരിക്കുന്നു. എന്നും കാലത്തു തന്റെ സ്കൂട്ടറിന്റെ പിന്നിലിരുന്നു പോവുന്നവൾ ഇന്ന് തനിച്ച് പോയിരിക്കുന്നു. അച്ചന്നും മോളും അന്ന് എങ്ങിനെ ദിവസം തള്ളി നീക്കി എന്ന് അവർക്കു മാത്രമെ അറിയൂ. വൈകുന്നേരം കോളേജിൽ നിന്ന് വന്നിട്ടും നിത്യ അച്ചന്റെ മുന്നിൽ പോയില്ല, രാത്രി അയാൾ അവളോട് സംസാരിക്കാൻ തുനിഞ്ഞെങ്കിലും അവൾ മുഖം കൊടുത്തില്ല്യ
അച്ചൻ ശകാരിച്ചതു മാത്രമല്ല. ഇനി തന്റെ ആഗ്രഹങ്ങൾ ഒന്നും നടക്കാനും പോകുന്നില്ല്യ എന്നോർത്തപ്പോഴാണ് അവൾക്കു സങ്കടം കൂടിയതു.
ബാലേട്ടനെന്താ ശരിക്കു കിടക്കാൻ പറ്റുന്നില്ലെ. ഇങ്ങിനെ കൈയും കാലും കുത്തി നിക്കണ.
ബാലന്നു കുറേശെ ദേഷ്യ വരാൻ തുടങ്ങി. എത്ര പൊനോമന ആയലും എന്തിനും ഒരു ലിമിറ്റ് ഇല്ലേ, മോളൊന്നു പൊയിക്കേ? എനിക്കു പുറം ഒന്നും ഉഴിയുണ്ടെന്നു പറഞ്ഞില്ലെ. എന്തൊരു ശല്ല്യാ ഇതു. ആധ്യമായി അയാൾ മകളോടു കുറച്ച് ഉച്ചത്തിൽ സംസാരിച്ചു. ജീവിതത്തിൽ ആധ്യമായി അച്ചന്റെ വായിൽ നിന്ന് ചീത്ത കേട്ടതിൽ അവൾക്കുണ്ടായ സങ്കടം ചില്ലറയല്ല. അവളുടെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു. ചൂണ്ട് വിച്ചു. ഒന്നും പറയാതെ ചായ്പ്പിൽ നിന്നു് ഇറങ്ങി പോയി.
മകൾ പോയതും ബാലൻ ചാടി എഴുന്നേറ്റു. ബാത് റൂമിൽ കയറി പെട്ടെന്നു് കുളിച്ചു മകളുടെ അടുത്ത് ചെന്ന് കണ്ട അയാൾ കണ്ടതു് റൂമിലിരുന്നു കരയുന്ന മകളെയാണ്. കണ്ണിൽ നിന്ന് വെള്ളം കൂടു കൂടാ ഒഴുകുന്നു. വെളുത്ത മുഖം ചുവന്നു തുടുത്തിരിക്കുന്നു. ചൂണ്ടുകൾ വിക്കുന്നു. ബാലൻ അവളുടെ അടുത്തു ചെന്നിരുന്നു. നിത്യ ഉടനെ മുഖൻ തിരിച്ചു. അയ്യേ എന്തുട്ട് മോളെ ഇത്. അച്ചൻ പറഞ്ഞു മോള് കാര്യായിട്ട് എടുത്തുവൊ? നിത്യ മറുപടിയൊന്നും പറഞ്ഞില്ല, കാലുകൾക്കിടയിൽ മുഖം താഴ്ചത്തി കുന്തിച്ചിരുന്നു. എന്തുട്ട് മോളെ, അച്ചന്നു് ഇന്നു പുറം ഉഴിയണ്ടായിരുന്നു. അതു കൊണ്ടല്ല പറഞ്ഞു. എന്നിട്ടും അവൾ മുഖം ഉയർത്താൻ കൂട്ടാക്കിയില്ല്യ ബാലൻ കുറേ നേരം അവിടെ ഇരുന്നെങ്കിലും നിത്യ മുഖം ഉയർത്താനൊ സംസാരിക്കാനൊ കൂട്ടാക്കിയില്ല്യ ബാലൻ പുത്ത് കടന്നതും നിത്യ എഴുന്നേറ്റ് വേഷം മാറി കോളേജിലേക്ക് തിരിച്ചു. അച്ചനോട് യാത്ര പോലും പറയാതെ.
ബാലന് അത് ശരിക്കും. ഒരു ഷോക്കായിരുന്നു. ആധ്യമായി താൻ അവളെ ചീത്ത പറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ആധ്യമായി അവൾ തന്നോടു യാത്ര പോലും പറയാതെ, കാലത്തെ ഭക്ഷണം പോലും കഴിക്കാതെ കോളേജിലേക്ക് പോയിരിക്കുന്നു. എന്നും കാലത്തു തന്റെ സ്കൂട്ടറിന്റെ പിന്നിലിരുന്നു പോവുന്നവൾ ഇന്ന് തനിച്ച് പോയിരിക്കുന്നു. അച്ചന്നും മോളും അന്ന് എങ്ങിനെ ദിവസം തള്ളി നീക്കി എന്ന് അവർക്കു മാത്രമെ അറിയൂ. വൈകുന്നേരം കോളേജിൽ നിന്ന് വന്നിട്ടും നിത്യ അച്ചന്റെ മുന്നിൽ പോയില്ല, രാത്രി അയാൾ അവളോട് സംസാരിക്കാൻ തുനിഞ്ഞെങ്കിലും അവൾ മുഖം കൊടുത്തില്ല്യ
അച്ചൻ ശകാരിച്ചതു മാത്രമല്ല. ഇനി തന്റെ ആഗ്രഹങ്ങൾ ഒന്നും നടക്കാനും പോകുന്നില്ല്യ എന്നോർത്തപ്പോഴാണ് അവൾക്കു സങ്കടം കൂടിയതു.