[kinkygirls]

രാവിലെ കുർബാന കഴിഞ്ഞു ജോസച്ചൻ സങ്കീർത്തിയിൽ നിന്നും ഇറങ്ങിയപ്പോൾ കപ്യാർ,ചേട്ടൻ പുറകേ വന്നു ഓർപ്പിച്ചു.
“അച്ചോ, ആ രണ്ടാം വാർഡിലേ മൂന്നു വീടുകൂടി വെഞ്ചിരിക്കാനുണ്ട്. അത് അച്ചനോട് ചെയ്യാൻ പറ്റുമോ എന്ന് വികാരിയച്ചൻ ചോദിച്ചു. വഴി കാണിക്കാൻ ആ സണ്ണിക്കുഞ്ഞിനോട് ഒരൊമ്പതുമണിയാകുമ്പം വരാൻ ഞാൻ പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്.”
“ശരി, അങ്ങനെയാകട്ടെ” അച്ചൻ മുറിയിലേക്ക് നടന്നു. രണ്ടു മാസം മാത്രമേ ആയിട്ടുള്ളൂ. പുതിയ പള്ളിയിൽ വന്നിട്ട് നല്ല ആൾക്കാരും വലിയ മൂരാച്ചിയൊന്നും അല്ലാത്ത ഒരു വികാരിയച്ചനും. ഇതിൽ കൂടുതൽ എന്തു വേണം. വീടു വെഞ്ചിരിപ്പ് ആൾക്കാരെ നേരിട്ടു പരിചയപ്പെടാൻ ഒരവസരവുമാണ്. രണ്ടാം വാർഡിന്റെ ഭാഗത്തേക്കെങ്ങും പോയിട്ടു പോലുമില്ല. സണ്ണി കൂട്ടുള്ളതുകൊണ്ടു സാരമില്ല വഴിതെറ്റാതെ വെഞ്ചിരിപ്പും കഴിഞ്ഞ് ഉച്ചയാകുമ്പോഴേക്കും തിരിച്ചെത്താമായിരിക്കും. അച്ചൻ മുറിപൂട്ടി കാപ്പി കുടിക്കാനായി നീങ്ങി. കാപ്പി കുടിയെല്ലാം കഴിഞ്ഞ് മുറിയിൽ വന്ന് പത്രമൊന്ന് വായിക്കാനെടുത്തപ്പോഴേക്കും വാതിക്കൽ അതാ സണ്ണി
“പോകാറായോ, ജോസച്ചാ.”
“പോയേക്കാം സണ്ണി. നീ പോയി സങ്കീർത്തിയിൽ നിന്ന് പുസ്തകവും ഹന്നാൻ വെള്ളവും എടുത്തുകൊണ്ടു വാ
ഞാനപ്പോഴേക്കും ഒരു കുടയെടുക്കട്ടെ. നല്ല വെയിലല്ലേ.”
“ശരിയച്ചാ’ സണ്ണി ഓടി, ജോസച്ചൻ കുടയുമെടുത്ത് പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോഴേക്ക് സണ്ണിയും എത്തി. രണ്ടുപേരും കൂടി പള്ളിയുടെ പുറകിലുള്ള റബർതോട്ടത്തിലേ വഴിയിൽ കൂടി നടപ്പുതുടങ്ങി. റബർമരങ്ങളുടെ തണൽ ഉള്ളത്.കാരണം വെയിലിന്റെ ചൂടുതോന്നിയില്ല. ഒരു മുക്കാൽ മണിക്കൂർ നടന്നുകഴിഞ്ഞപ്പോൾ അച്ചൻ ചോദിച്ചു.
“എത്താറായില്ലേ, സണ്ണി ” “ആയച്ചാ,, ആ വളവു തിരിഞ്ഞാലുള്ള മൂന്നു വീടാണച്ചാ. ആദ്യത്തേത് ആര്യംപറമ്പിലേ കുര്യാക്കോസു ചേട്ടന്റേതാ. അടുത്തത് എന്റെ വിടാണ്. അതിന്റെ അപ്രത്ത് അമ്മിണിചേടത്തിയുടെ ത്.”
“നിന്റെ വീടും വെഞ്ചിരിക്കാനുണ്ടോ? അതു ശരി ഞാൻ വെഞ്ചിരിക്കാൻ വരുന്നുണ്ട് എന്ന് എല്ലാവർക്കും അറിയാവോ, സണ്ണീ,” “കപ്യാരു ചേട്ടൻ ഇന്ന് രാവിലേ കുര്യാക്കോസുചേട്ടനേ ബസ് സ്റ്റാൻഡിൻ വച്ചുകണ്ടപ്പം പറഞ്ഞെന്നാ പറഞ്ഞത്. അമ്മിണിചേടത്തിയോട് കുർബാന കഴിഞ്ഞ് ഞാൻ പോയി പറഞ്ഞു.” “എന്നാൽ നമുക്കു അങ്ങേ അറ്റത്തുനിന്നങ്ങു തുടങ്ങിയാലോ?? ഉച്ചയാകുമ്പോഴെക്കും തിരിച്ചെത്തണമെന്നാണെന്റെ പ്ലാൻ,” ‘കുര്യാക്കോസുചേട്ടന്റെ വീട്ടിലേക്കുള്ള വഴി ഇതാ ഈ ഇടത്തോട്ടുള്ള വഴിയാ’ സണ്ണി പറഞ്ഞു. “ഇച്ചിരെ കയറണം.
അമ്മിണിചേടത്തിയുടെ വീട് അവിടെ വളവുങ്കൽ കാണുന്നതാ. ഞങ്ങടെ വീട് ആ വലിയ മാവിന്റെ അപ്രത്ത് കാണുന്നതാ. ദാ, അമ്മിണിചേടത്തി പറമ്പിൽ വിറകൊടിക്കുന്നു. നമ്മളേ കണ്ടെന്നാ തോന്നുന്നേ.” ജോസച്ചനും സണ്ണിയും അമ്മിണിചേടത്തി പരിഭാന്തി പിടിച്ചു വീട്ടിലേക്ക് ഓടുന്ന കണ്ട് ചിരിച്ചോണ്ട് അങ്ങോട്ടു നടന്നു.
ആ ഇടത്തോട്ട് തിരിയുന്ന വഴി വളഞ്ഞ് പുളഞ്ഞ് കയ്യാലകൾ കയറി കയറി ചെന്നു തീരുന്നത് കുര്യാക്കോസിന്റെയും ഭാര്യ മേരിയുടെയും വീട്ടിലാണ് അവരും ഈ നാട്ടിൻ വന്നിട്ട് അധികം നാളായില്ല, 60 മൈൽ അകലെയുള്ള തറവാട്ടിൽ നിന്ന് ഇവിടെ സ്ഥലം വാങ്ങി മാറിത്താമസിച്ചതാണ്. മേരിയും അമ്മായിഅമ്മയുമായി ഒട്ടും ചേരുകയില്ലായിരുന്നു കല്ല്യാണം കഴിഞ്ഞ് രണ്ട് മാസത്തിനകം പ്രശ്നങ്ങൾ തുടങ്ങിയതാണ്. കുര്യാക്കോസിന്റെ കല്ല്യാണം കഴിക്കാത്ത അനിയൻ കോളേജിൽ തോൽക്കുവാൻ തുടങ്ങിയപ്പോൾ അതിനു കാരണം അവൻ ക്ലാസിൽ പോകാതെ വീട്ടിലിരുന്നിട്ടാണെന്നും അതിനു കാരണം മേരിയാണെന്നും ആയിരുന്നു അമ്മായിഅമ്മയുടെ പ്രധാന പഴികൾ.
അവസാനം വഴക്ക് മൂത്തു മാറിതാമസിക്കേണ്ടി വന്നു. കുര്യാക്കോസ് അമ്മയുടെ പക്ഷത്ത് ചേർന്ന് മേരിയേ ഒന്നും പഴി വച്ചിട്ടില്ലെങ്കിലും കല്ല്യണം കഴിഞ്ഞ് ഒരു കൊല്ലം പൂർത്തിയാകുന്നതിന് മുമ്പേ അവരുടെ ബന്ധം തണുത്തു. ആദ്യ കാലങ്ങളിലുണ്ടായിരുന്ന പ്രേമാവേശവും കാമലഹരിയും കെട്ടടങ്ങി അനിയനുമായുള്ള ബന്ധത്തേപ്പറ്റി കുര്യാക്കോസ് ഒരിക്കലും അവളേ ചോദ്യം ചെയ്തിട്ടില്ലെങ്കിലും സംശയത്തിന്റെ കാർമേഘങ്ങൾ കുര്യാക്കോസിന്റെ മുഖത്ത് പടരുന്നത് കാണാൻ കുറ്റബോധമുള്ള മേരിക്ക് പ്രത്യേകിച്ചും സാധിച്ചു. അമ്മായിഅമ്മ പറഞ്ഞതിൽ ഒട്ടും സത്യമില്ലാതില്ല എന്ന് മേരിക്കറിയാം. അനിയന് അവളെന്ന് പറഞ്ഞാൽ ഭ്രാന്തായിരുന്നു. പക്ഷേ അവൻ അധികപ്രസംഗമൊന്നും ചെയ്തിട്ടില്ല എന്നത് സത്യം. ആദ്യമാദ്യം അവൾക്കത് ഒരു ശല്ല്യമായി തോന്നിയെങ്കിലും ഒരു പുരുഷന്റെ നിഷ്കളങ്കമായ ആരാധന ഏത് സ്തീയേയും പ്രലോഭിപ്പിക്കും. ആരാധിക്കുന്ന പുരുഷന്റെ മുമ്പിൽ അവൾ തിളങ്ങിതെളിയും. വീട്ടുകാര്യങ്ങളിലും നാട്ടുകാര്യങ്ങളിലും മുഴുകിയിരിക്കുന്ന കുര്യാക്കോസിൽ നിന്നു കിട്ടാത്ത നിരന്തര ശ്രദ്ധ അവളേ കോരിത്തരിപ്പിച്ചു. അനിയന്റെ കണ്ണുകൾ അവളുടെ ഓരോ അവയവത്തേയും നിരന്തരം തലോടുന്നത് കുര്യാക്കോസിന്റെ പരുക്കൻ കൈകളേക്കാൾ സുഖകരമായിരുന്നു.
അവന്റെ നോട്ടത്തിന്റെ ചൂടേറ്റ് അവളുടെ മുലഞെട്ടുകൾ പിടഞ്ഞെഴുന്നേറ്റ് ബ്ലൗസിലമരുമായിരുന്നു. അവൾ മുറ്റമടിക്കുമ്പോൾ മുറ്റമടിയുടെ താളത്തിനൊത്താടുന്ന അവളുടെ മുലകൾ ഒളിച്ചിരിക്കുന്ന അവന്റെ കണ്ണുകളിൽ അമരുന്നുണ്ട് എന്നവൾക്കറിയാമായിരുന്നു. അവളുടെ സാമീപ്യത്തിൽ അവനമർത്താൻ ശ്രമിക്കുന്ന കണ്ടു  ചിലപ്പോൾ പൊട്ടിത്തെറിക്കുമെന്ന് അവൾ ഭയന്നിട്ടുണ്ട്. പക്ഷെ അവന്റെ കാലുകളുടെ ഇടയിൽ കുലച്ചുപൊങ്ങുന്ന കണ്ടത്  ഒഴിച്ചു മറ്റൊന്നും പൊട്ടിത്തെറിച്ചിട്ടില്ല.
അനാഹിതമായൊന്നും സംഭവിക്കില്ലെന്ന് തോന്നാൽ തുടങ്ങിയപ്പോൾ മേരിക്ക് അനിയനുമായുള്ള ഈ രഹസ്യവേഴ്ച ഒരു രസമായി തുടങ്ങി. മുറ്റടിക്കുമ്പോൾ ഇടുന്ന ബ്ലൗസിന്റെ മുകളിലത്തേ, ഹുക്കുകൾ അഴിഞ്ഞുകിടക്കാൻ തുടങ്ങി ബായിടാൻ മറക്കാൻ തുടങ്ങി. മുറ്റമടിക്കിടെ നല്ലപോലെ നിവർന്ന് നിന്ന് മുലകൾ മുമ്പോട്ട് ഉന്തി കൈകളുയർത്തി കുലച്ചുകിടക്കുന്ന അവളുടെ തലമുടി കെട്ടുന്നത് ഒരു ചടങ്ങായി ആ ഞെളിച്ചിലിൽ അവളുടെ ബ്ലൗസുയരുമ്പോൾ അവളുടെ സമുദ്ധമായ നിതംബങ്ങളുടെ വെളിച്ചം കാണാത്ത മൃദുലഭാഗങ്ങൾ ഒളിഞ്ഞിറങ്ങാൻ തുടങ്ങി. എന്നിട്ടും അത്യാഹിതങ്ങളൊന്നും ഉണ്ടായില്ല. അവൻ അകന്നു നിന്ന് മുകാരാധന തുടർന്നതേ ഒള്ളൂ. പക്ഷേ പഠനത്തിൽ അവന്റെ ശ്രദ്ധ കുറഞ്ഞു. അമ്മായിഅമ്മ എന്തോക്കെയോ സംശയിക്കാൻ തുടങ്ങി. പെണ്ണുങ്ങൾക്കല്ലേ പെൺകൃതികളുടെ ഉൾപ്പോരു മനസിലാകുകയുള്ളൂ. ഏതായാലും ലഹള മൂത്തു. കുര്യാക്കോസും മേരിയും ഇങ്ങോട്ടു മാറി.
ഇന്നു രാവിലേ മേരി പഴയ കാര്യങ്ങളൊക്കെ ഓർത്തുകൊണ്ട് മുറ്റമടിയായിരുന്നു. ഓർക്കാൻ കാരണം രാവിലേ കുര്യാക്കോസ് അമ്മക്ക് സുഖമില്ലെന്ന് കേട്ട് തറവാട്ടിലേക്ക് പോയതുകൊണ്ടാണ്. മേരി പോരുന്നുവെന്ന് പറഞ്ഞില്ല കുര്യാക്കോസൊട്ടു ചോദിച്ചുമില്ല. ഏതായാലും വീട്ടിലൊത്തിരി പണി ഒണ്ട താനും, മുറ്റമടി കഴിഞ്ഞാൽ തുണിയൊണ്ട് കുറെ കഴുകാൻ ഒരു വീടല്ലേ പണി ഇഷ്ടം പോലുണ്ട്.
അമ്മിണിചേടത്തിയുടെ വീടു വെഞ്ചിരിപ്പും സണ്ണിയുടെ വീടു വെഞ്ചിരിപ്പും കഴിഞ്ഞ് കാപ്പികുടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നപ്പോൾ സണ്ണിയുടെ അമ്മ പറഞ്ഞു.
“സണ്ണീ, ആ പശുക്കളെ ഒന്ന് മാറ്റിക്കെട്ടണമല്ലോടാ.” “അതിനമേ എനിക്കച്ചന്റെ കൂടെ പോകണ്ടേ.”
“അതു സാരമില്ല, സണ്ണി’, ജോസച്ചൻ പറഞ്ഞു. “തിരിച്ചു പോകാൻ ഇനി നീ കൂട്ടു വരേണ്ട ആവശ്യമില്ല. നീ കാണിച്ച വഴിയല്ലേ കൂര്യാക്കോസിന്റെ വീട്ടിലേക്ക് ഞാൻ തന്നേ പോയി
ആ വീടും വെഞ്ചിരിച്ചു പള്ളിയിലോട്ട് പൊക്കോളാം.” “വേണ്ടച്ചോ, ഞാൻ കൂട്ടു വരാമെന്നേ.” “വേണ്ട, സണ്ണി, നീ പോയി പശുവിനേ മാറ്റിക്കെട്ട നാളെ നീ കുർബാനക്കു കൂടാൻ വരുന്നുണ്ടല്ലോ അന്നേരം കാണാം. ചേടത്തീ എന്നാ ഞാനിറങ്ങട്ടെ.”
ജോസച്ചൻ കുടയും എടുത്ത് മുറ്റത്തേക്കിറങ്ങിയപ്പോൾ സണ്ണിയുടെ അമ്മയും വന്ന് കയ്യും കൂപ്പി നിന്നു. അച്ചൻ വാച്ചിൽ നോക്കി. സമയം പത്തുമണി. ഇക്കണക്കിന് ഒരു പതിനൊന്നാകുമ്പോൾ തിരിച്ച പള്ളിയിൽ എത്താം എന്ന് മനസിൽ കരുതിക്കൊണ്ട് അച്ചൻ നടന്നു. സ്വല്പം മൂന്നോട്ട് നടന്നതെ കുര്യാക്കോസിന്റെ വീട്ടിലേക്കുള്ള വഴികണ്ടു. “നല്ല കുത്തന്നെയുള്ള കേറ്റമാണല്ലോ തമ്പുരാനേ” എന്നും പറഞ്ഞു. അച്ചൻ ളോഹ  ഇച്ചിരെ മടക്കി പൊക്കി പിടിച്ചു കേറ്റം തുടങ്ങി. ഉച്ചയാകാറാതോടെ നല്ല ആവിയും ആയി വന്ന ഇടക്കൊക്കെ ജോഹക്കകത്ത് പാൻസിടാറുണ്ടായിരുന്നു. അങ്ങനെയാ സെമിനാരിയിൽ പഠിച്ചത്. അതൊന്നും ഇതുപോലെ ആവിയുള്ള നാട്ടിൽ പ്രായോഗികമല്ല എന്നായിരുന്നു വികാരിയച്ചന്റെ അഭിപ്രായം. അങ്ങനെയാണ് ആവിയും പ്രവേശവും കൂടുതലുള്ള ദിവസങ്ങളിൽ ജോസച്ചനും പാൻസില്ലാതായത്. ഇന്നേതായാലും നന്നായി അല്ലെങ്കിൽ ഈ കേറ്റം കയറികഴിയുമ്പോൾ അകവും പുറവും മുഴുവൻ നനഞ്ഞ് കുളിച്ചേനേ. അച്ചന്റെ ശരീരം പെട്ടെന്ന് വിയർക്കുന്നതാണ്. അതു കൊണ്ട് ഒരു കുഴപ്പമേ ഒള്ളൂ. പെട്ടെന്ന് ദാഹം തോന്നും 15 മിനിറ്റ് കയറിക്കഴിഞ്ഞപ്പോഴേക്കും വിയർപ്പുകൊണ്ട് ലോഹ  നനഞ്ഞു കഴിഞ്ഞിരുന്നു. നല്ല ദാഹവും, മുറ്റത്തെത്തിയതേ കണ്ടത് തിണ്ണയിലിരിക്കുന്ന കിണ്ടിയിലേ വെള്ളമാണ്. അതെടുത്ത് മുഖമൊന്ന് കഴുകിയപ്പോൾ പകുതി ആശ്വാസമായി. പക്ഷേ വിട്ടിലനക്കമൊന്നും കാണുന്നില്ല.
“ഇവിടെ ആരുമില്ലേ” ജോസച്ചൻ വിളിച്ചു ചോദിച്ചു.
പതുക്കെ വിടിന്റെ വശത്തേക്ക് നടന്നു. ഒരു പക്ഷെ അടുക്കളഭാഗത്താരെങ്കിലും കാണുമായിരിക്കും. കിണറിന്റെ മറവിൽ ആരോ തുണിയലക്കുന്നുണ്ട്. അച്ചൻ പതുക്കെ കിണറിന്റെ അടുത്തേക്ക് നടന്നടുത്തു പിന്നെയും വിളിച്ചു.
“ഇത് കുര്യാക്കോസിന്റെ വീടല്ലേ.” സ്വരം കേട്ടു മേരി എഴുനേറ്റപ്പോൾ കണ്ടത് പള്ളിയിലെ കൊച്ചച്ചനേയാണ്.
“അയ്യോ, അച്ചനോ ഇതെന്താ ഇതിലേ.”
“വീടു വെഞ്ചിരിക്കാൻ വന്നതാ. കുര്യാക്കോസെന്റിയേ”,
ജോസച്ചൻ തന്റെ മുമ്പിൽ ഒരു ബ്ലൗസും കച്ചത്തോർത്തും ധരിച്ചു നിൽക്കുന്ന സ്തീയോടു പറഞ്ഞു. തുണിയലക്കിന്റെയിടയിൽ അവളുടെ മുൻവശം മുഴുവൻ നന്നായി നനഞ്ഞിട്ട് ബ്ലൗസും തോർത്തും അവളുടെ മേത്ത് പറ്റിച്ചേർന്നിരിക്കുന്നു. കറുത്ത മുലഞെട്ടുകൾ നനഞ്ഞ ബ്ലൗസിലൂടെ തള്ളി നിൽക്കുന്നു. തോർത്ത് തുടയുടെ ഓരോ വടിവിലും ഒട്ടിചേർന്നിരിക്കുന്നു. നെറ്റി നിറയേ വിയർപ്പൊഴുകുന്നു. ആവിയും അദ്ധ്വാനവും അലിഞ്ഞുചേർന്ന ഒരു മേനി ഒരു നിമിഷത്തേക്ക് ജോസച്ചന്റെ പുരുഷത്വവും മനുഷത്വവും പ്രബലമായി താൻ ഒരു വൈദികനാണ് എന്ന ഓർമ്മ മായിച്ചുകളഞ്ഞു. അത് വെറും പ്രായത്തിന്റെ കുഴപ്പം മാത്രം. 26 വയസ് പ്രായം. നല്ല ആരോഗ്യമുള്ള ശരീരം. പക്ഷേ ഒരു സ്ത്രതീക്കും എത്താൻ പറ്റാത്ത സെമിനാരിയുടെ ഭിത്തികൾക്കുള്ളിൽ ദൈവജപങ്ങളുടെ ആരവങ്ങളുടെയിടയിൽ ജോസിന്റെ കൗമാര്യം നിശബ്ദമായി കടന്നു പോയി. പുരുഷസഹജമായ സകല ആവേശങ്ങളേയും മനസ്സിന്റെ ഏതോ വിദൂരമായ കോണിലേക്ക് അമർത്തി അകറ്റാൻ പത്തു കൊല്ലത്തേ സെമിനാരി ജീവിതത്തിടയിൽ സാധിച്ചു.