[kinkygirls]

ഹാഫ് സാരി ഉടുത്തു തുടങ്ങിയിട്ട് മാത്രമേ ഉള്ളുവെങ്കിലും ജയന്തിയുടെ മുലകൾ ചേച്ചിയെക്കാൾ വലുതും ദൃഡതയുള്ളതുമാണ്.
ഇവൾക്കെന്നോട്ട് താൽപര്യമുണ്ടെന്ന് നേരത്തെ ഒരു സൂചന തന്നിരുന്നുവെങ്കിൽ ഇൻസ്റ്റിറ്റ്യൂട്ടിൽ ഞങ്ങൾ മാത്രം ഉണ്ടായിരുന്ന എത്ര സമയം പാഴാക്കി കളഞ്ഞു
 
“കഴിഞ്ഞില്ലേ ഒരുക്കം ഇതു വരെയായിട്ട് “? പുറത്തു നിന്ന് ആരോ വാതിലിൽ മുട്ടി. “ഈ പിന്ന് കുത്താൻ മാത്രേ ബാക്കിള്ളു ? ജയന്തി വിളിച്ച് പറഞ്ഞു.
 
“കുത്തലൊക്കെ ഇനി അവർ മാത്രി നടത്തിക്കോളും . തൽക്കാലം വാതില് തുറക്ക്
 
എനിക് അകമ്പടിയായി വലിയമ്മയും ചെറിയമ്മാവന്നും അമ്മായിയും ഒതുങ്ങി നിൽക്കുന്നു. വലിയമ്മാവന്നും അമായിയും എന്തോ തിരക്കു ഭാവിച്ച് ഒഴിഞ്ഞു മാറി.
 
ചേച്ചി കൂടെ വരണമെന്നായിരുന്നു എന്റെ ആഗ്രഹം . ഇന്നു വരെ ഞങ്ങളൊന്നിച്ചായിരുന്നല്ലോ എങ്ങോടും പോയിരുന്നത് ?
“അവള പിന്നീടെപ്പോഴെങ്കിലും വരും . ഇവിടിപ്പോ ധാരാളം പണി കെടക്കണുണ്ട്
 
ചേച്ചിയെ വിടാനനുവദിച്ചില്ല ” അമ്മയോട് യാത്ര പറഞ്ഞ് ചേച്ചിയെ കെട്ടിപ്പുണർന്ന് ഞാൻ പൊട്ടിക്കരഞ്ഞു . “ഒരു വഴിക്കെങ്ങുമ്പോൾ കരഞ്ഞു കൊണ്ട് പോവരുത് ” വലിയമ്മ എന്നെ ഉപദേശിച്ചു.
 
വീടിനു മുന്നിൽ പാർക്ക് ചെയ്തിരുന്ന അദ്ദേഹത്തിന്റെ കാറിൽ  ഇടതു വശം ചേർന്ന് ഞാനിരുന്നു.  കണ്ണുനീർ നിറഞ്ഞ് കാഴ്ച മങ്ങിയിരുന്നതിനാൽ ആരൊക്കെയാണ് കൈ വീശുന്നതെന്ന് മനസ്സിലായില്ല . ജനിച്ചു വളർന്ന വീടു വിട്ട് ഞാൻ ഒരു പുതിയ വീട്ടിലേക്ക് താമസം മാറുകയാണ്. എപ്പോഴോ കണ്ണ് തുറന്ന് നോക്കിയപ്പോൾ അപരിചിതമായ വഴിയിലൂടെ പാഞ്ഞു പോകുന്ന കാർ. എന്റെ ദേഹത്തോട്ട് ചേർന്നിരിക്കുന്ന അദ്ദേഹം . എന്തോ ഗഹനമായ ചിന്തയിലാണ്.
 
ഇടതു കെ. എന്റെ വലതു മൂലയിലമരുന്നൽ മനഃപൂർവ്വമോ അതോ .? ആദ്യമായുണ്ടായ സ്പർശനത്താൽ ഉണർന്നെണീക്കുന്ന മൂലക്കണ്ണുകൾ . ജയന്തിയുടെ പിലാളനത്തിൽ അൽപസ്വൽപം ചൂടായിരുന്നു. തിണർത്തു നിൽക്കുന്ന മൂലക്കണ്ണിൽ അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൈകൾ ഉരസുമ്പോൾ … താഴെ പൂന്തേനരുവി ഒഴുകാൻ തുടങ്ങിയോ ? ഒന്ന് നീങ്ങിയിരുന്നാൽ നന്നായിരുന്നു. പക്ഷേ അദ്ദേഹത്തിനതിഷ്ടപ്പെട്ടില്ലെങ്കിലോ ? കാർ ഒരു വലിയ മതികെട്ടിനു മൂന്നിൽ ചെന്നു നിന്നപ്പോൾ ആരോ വന്ന് ഗേറ്റ് തുറന്നു. ഇതാണോ ഇനി ഞാൻ താമസിക്കേണ്ട വീട്  ? ഇത് വീടോ കൊട്ടാരമോ ?
 
ഇനിയിന്നു മുതൽ ഞാനാണല്ലോ ഇതിന്റെയൊക്കെ അവകാശി  ഓർത്തപ്പോൾ മനസ്സിൽ ആകെയൊരു ഹർഷോന്മാദം !
ഗേറ്റ് കടന്ന് ഉള്ളിലേക്ക് പ്രവേശിച്ചു കാർ പോർട്ടിക്കോവിൽ ചെന്ന് നിന്നു.
 
ഞങ്ങളെ സ്വീകരിക്കാൻ കത്തിച്ച നിലവിളക്കും അഷ്ടമംഗല്യവുമായി സ്ത്രീകൾ കാത്തു നിൽപ്പുണ്ട്.
 
കല്യാണത്തിന് അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൂടെ വന്നിരുന്നവർ തന്നെ . ഞങ്ങൾ പുറപ്പെടുന്നതിനു മുൻപ് ഇങ്ങോട്ട് തിരിച്ചു കാണണം. “ഇനി വലതു കാൽ വച്ച് അകത്തേക്ക് കയറിക്കോളു “നിലവിളക്ക് കൈയ്യിൽ തന്ന് എന്റെ അമ്മയോളം പ്രായം തോന്നിക്കുന്ന പ്രൗഡയായ ഒരു സ്ത്രീ പറഞ്ഞു.
 
ഞാൻ എന്റെ വീട്ടിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുകയാണ് . “സ്മരണ’വാതിലിനു മുകളിൽ ഭംഗിയായി എഴുതി വച്ചിരിക്കുന്നു. വീടിന്റെ പേരായിരിക്കും . പക്ഷെ .
 
ആ പേരിലെന്തോ അസ്വസ്ഥത ഒളിഞ്ഞു കിടപ്പില്ലേ ?
 
എത്ര വലിയ മുറികൾ ! എന്തെല്ലാം അലങ്കാരങ്ങൾ ! ജീവിതത്തിലിന്നോളം ഇതൊന്നും കണ്ടിട്ടു കൂടിയില്ല .
 
എന്റെ കൂടെ വന്നിരുന്നവർ അമ്പരപ്പ നിറഞ്ഞ മുഖഭാവത്തോടെ വീട് നടന്ന് കാണുകയാണ്. ഞാൻ എങ്ങും പോകാതെ മുകളിൽ എനിക്കായി ഒരുക്കിയിട്ടിരുന്ന മുറിയിലെ കുട്ടിലിൽ ഇരുന്നു.
 
എത്ര വലിയ മുറി  പരുപതുത്ത കിടക്കയിലിരുന്ന അമ്പരപ്പോടെ ഞാൻ ചുറ്റും നോക്കി.